Pazur

Pasożyty

Pasożyty wewnętrzne

Odrobaczanie jest zagadnieniem zdrowotnym na które właściciel zwierząt musi zwracać szczególną uwagę (szczeniaki i kocięta są najbardziej podatne na zarobaczenie). Pasożyty jelitowe (najczęściej spotykane), żyją w jelitach zwierząt. Robaki te mają różną wielkość, od małych, do zaskakująco dużych (do 18 cm długości). Niezależnie od wielkości, ich wpływ na zdrowie i rozwój psa/kota jest znaczący.

W naszych warunkach klimatycznych spotykamy tasiemce, obleńce, tęgoryjce i włosogłówki. Jeśli zwierzę jest zarobaczone to może mieć problemy z przyswajaniem pokarmu (chudnie). Problemy mogą dotyczyć skóry i jej wytworów. Najczęstsze objawy zarobaczenia: wymioty, biegunka, stany zapalne jelit, alergia, niedokrwistość (niska liczba krwinek czerwonych).

Preparaty p. pasożytnicze dostępne są w postaci tabletek, past, iniekcji lub preparatów spot-on. Powszechnym problemem jest ponowne zarażenie, zwłaszcza u zwierząt młodych, które żyją w ciągłym kontakcie z zanieczyszczonym środowiskiem. Bardzo ważnym powodem do okresowego odrobaczania zwierząt, jest ochrona człowieka, w szczególności dzieci mogących zarazić się od psa i kota podczas zabawy (np. w piaskownicy).

Wskazówki postępowania przeciwpasożytniczego

Zachęcaj dzieci do regularnego mycia rąk.
(szczególnie po zabawach w piaskownicy, zabawach ze zwierzętami, oraz przed jedzeniem)

Utrzymuj psa/kota w czystym środowisku

Szybko posprzątaj odchody zwierząt domowych

Zawsze sprzątaj odchody po swoich zwierzakach w parkach i na placu zabaw

Niekiedy robaki mają złożony cykl rozwojowy, który obejmuje okres życia i rozwoju poza psem czy kotem. Poznanie tego cyklu jest istotne dla ustalenia strategii zapobiegania i leczenia.

Niektóre tasiemce mają cykl rozwojowy uzależniony od obecności pcheł - skuteczność preparatów p. pchelnych ma istotne znaczenie przy odrobaczaniu.

Nicień Dirofilaria immitis jest przenoszony przez komary, więc nasz podopieczny nawet nie musi być w kontakcie z innymi zwierzętami aby się zarazić.

Nicień ten ma skomplikowany cykl rozwojowy. We krwi zarobaczonych psów krążą mikrofilaria (forma niedojrzała). Komary podczas żywienia się krwią zarażonych psów pobierają wraz z nią mikrofilarie. Niedojrzały pasożyt rozwija się wewnątrz komara w postać larwalną, a następnie pojedyncze ukąszenie komara może zarazić psa lub kota. Pasożyt dojrzewa w sercu i może być przyczyną uszkodzeń serca jak również niedrożności naczyń krwionośnych.Początkowa faza zarobaczenia może przebiegać bezobjawowo, z upływem czasu pojawiają się objawy niewydolności serca (niechęć do ćwiczeń, ospałość, kaszel), a nawet śmierć.

Zapobieganie inwazjom Dirofilariaimmitis powinno być elementem rutynowej opieki zdrowotnej.

PCHŁY
Pchły najczęściej spotykamy w miesiącach letnich, ale jak zabezpieczyć nasze domy przed obecnością pcheł przez cały rok. Jedynie niewielka część populacji dorosłych pcheł żeruje na naszym czworonogu. Jaja i larwy pcheł żyjące w środowisku mogą w nim przetrwać nawet do roku czasu, więc ważne jest, aby nie tylko zabezpieczać przed pchłami zwierzęta, ale również otoczenie, w którym żyjemy. Pamiętaj, że obroże i inne preparaty przeciwpchelne nie wystarczą do usunięcia pcheł z otoczenia psa czy kota. Ważne jest systematyczne czyszczenie legowiska zwierzęcia, czyste dywany, koce.

Pchły mają tendencję do przebywania na ciele psa czy kota tylko podczas żerowania. Zwierzęta mogą reagować alergicznie na pchlą ślinę, co może prowadzić do tzw. APZS – alergicznego pchlego zapalenia skóry, którego leczenie może być długotrwałe i skomplikowane.

Objawy zapchlenia:
drapanie, gryzienie i wypadanie włosów, zwłaszcza u nasady ogona i w okolicach pachwin (gdzie łatwo można zaobserwować pchły).

Jedna z metod mogących potwierdzić obecność pcheł:
zwilżyć wacik wodą, a następnie przecierać nim skórę lub włosy zwierzęcia w miejscach, w których występują ciemne „kryształki - grudki kurzu”. Jeśli grudki przyczepione do mokrego wacika otoczone są czerwono - brązową otoczką - prawdopodobnie zwierzę ma pchły (kryształki to pchle odchody z domieszką krwi).
Pamiętaj!!
nie wszystkie preparaty przeciwpchelne dla psów można stosować u kotów (uważnie przeczytaj ulotkę, ponieważ mogą być niebezpieczne dla zdrowia i życia kota).

KLESZCZE
Głównym przedmiotem troski właścicieli zwierząt domowych jest kleszcz Ixodes ricinus, który może spowodować kleszczowe zapalenie mózgu, boreliozę, paraliż, a nawet śmierć. Kleszcze spotykamy najczęściej w zaroślach. Mogą trafić do domu z ręcznikami, odzieżą, roślinami, mogą znaleźć się w samochodzie.

Jeśli zauważysz na zwierzęciu kleszcza, spróbuj go usunąć. Mocno chwycić u podstawy kleszcza(przy skórze psa/kota), a następnie kilkukrotnie obróć go ruchem okrężnym (przeciwnym do ruchu wskazówek zegara) – powinno to zapewnić usunięcie kleszcza.

Jeśli nie jesteś pewien, że kleszcz został usunięty w całości, prosimy o kontakt, celem jak najszybszego usunięcia pasożyta. Pamiętaj, że miejsce po kleszczu powinno być chłodne i niebolesne. Przez kolejne 24 godziny psa/kota należy poddać bacznej obserwacji. Jeżeli pojawią się wymioty, osłabienie, trudności w oddychaniu, gorączka - należy natychmiast zastosować odpowiednie leczenie.

Przeglądanie psa czy kota w celu wykluczenia obecności kleszczy należy kontynuować przez co najmniej 7 dni po powrocie do domu z miejsc, w których mogliśmy spodziewać się kleszczy . Palcami omacujemy całe ciało zwierzęcia, zwłaszcza pod szyją, w okolicy głowy i pachwin, pomiędzy palcami, na uszach.